|
Impuls
Samen zitten we
te kniezen
in een hoekje
van een kamer
met grauwe muren
en beslagen ramen
kapotte kozijnen
en ingeslagen deuren
we kijken elkaar aan
en weten dat we moeten veranderen
we weten dat de wereld ons verlaat
of andersom
samen horen we hoe de vogels
protesteren tegen de kleur
van de nacht
de geur
van de diepte
de liefde die in haat verandert
de gedachten die nooit
werkelijkheid werden
de leugens die elkaar
de kop in slaan
ik sta op, en ren weg
tot het einde van de wereld
tot de impuls is verkleurd
van donkergrijs
naar schijnend wit
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
