de laatste mensen
drachtig van dat ene – van alleen een
corridor
tot een put gapend
een stille poel van vergiffen is
smal doorgankelijk
een trage kloof over
naar wat grif het eerstgegevene is
dood gelukkig in een verstoorde hemel
in wond op wond verstrengeling
een en al gezicht te zijn
om boekdelen te bespreken
waar het de borststreek verweldigt