|
|
Die aanraking alleen al
- ontketent net geen schrille gil -
bezorgt haar een koude ril.
Even gluurt ze geïrriteerd naar
al die onbedekte naaktheid. Zal
ze het wagen, de veilig wal
te verlaten ?
Aarzelend gaat haar hand
de lucht in, even een zucht
en dan eensklaps een vlucht.
Op en neer, happend naar adem
laat ze zich almaar glijden
op een zacht bed van getijden
tot in het oneindige.
Zij borrelen om haar heen,
die stuwende bellen naar omhoog,
vol met oude levenslucht die ze zoog.
Haar armen die lijken te bezwijken,
bereiken hun manmoedige grens.
Ze voelt zich weer een vrijer mens
na haar - inmiddels - laatste plens.
|
|
|
Reactie gegeven door Makkur - 21:48 27-04-2011 |
|
|
|
Geweldig dit gedicht, in één woord prachtig. Van genoten!
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|