|
zelfs aan graven komt een einde
grond wordt ritmisch omgeklutst
zoals oma's ei met suiker
je lijkt er niet op
ik leg mijn hand op bobbeltjes aarde
dat kleine stukje zwart
links groeit een perenboom
rechts staat een kartonnen doos
die ik vul met grond en regen
en ik praat tegen je in mijn hoofd
er loopt nooit iemand weg midden in een zin
maar op mij valt alleen maar water
thuis wacht oma trots met foto's
van een boom met rijpe peren
waar jij uiteen valt op zwarte aarde
strekt een hand naar mij
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|