|
De sterren lieten zich tellen vannacht
door twee mensen, ondanks volle maan
Zij verstrengelden, de schaduw en het licht
De duisternis paste je als een jas
ik schudde mijn donkere vlerken uit
Op een rode dwerg leken we groot genoeg
Mijn horens, een baken in de tijd
kwamen met mijn gevorkte staart overeen
overbrugden ruimte en vastigheid
|