|
Mijn brandend hart schreeuwt om zonsondergangen
De maan trilt in de schaduw van mijn ziel
De avond valt voordat ie eind’loos viel
De herfst heeft zich in bomen opgehangen
Hoe honingzoet is niet het stil verlangen
Naar streling die mijn geest weer leven doet
De warmte die mij troost in tegenspoed
De zon heeft zich met heilig vuur omhangen
Een merel nee verdomd een zwaan
Zie daar een meeuw met mantel gaan
Die zich in de branding boort
De hemel spuugt een kleurenbaan
Het landschap trekt pantoffels aan
En de dichter ploegt maar voort
-----------------------------------------------------
Sorry…Liefde, Hartstocht, Boterbloemen, Madeliefjes, Stilte en Ontroering…volgende keer maar weer.
|