|
Ten geleide
Dit is praktisch het eerste versje dat ik 9 jaar geleden op Poetry Alive plaatste.
Het rijm ging wel aardig maar van versvoeten en ritme had ik zo te zien nog weinig kaas gegeten.
Een Kerstverhaal
Op een afgedankte fiets rijdt hij de Heereweg in Groet
en doet alsof hij nuchter is zoals ‘t nu eenmaal moet.
Want als ze zouden weten hoe hoog hij hem heeft zitten,
kan hij het wel vergeten wat voor hem betekent: Pitten
zonder laatste kouwe neut in een wollig warme kroeg.
Ik ontmoet hem en hij struikelt van zijn fiets
en ik zeg, ~mijn beste Willem is er iets,
je ziet zo bleek en ook je blik staat mij niet aan~
waarop hij zegt, ~naar gindse hoek zullen we gaan,
daar naar de kroeg, dan doe ik je verhalen
zolang jij de jonge borrels wil betalen~.
Met beide handen neem ik graag zijn aanbod aan
want als er iemand kan vertellen is het Willem.
Zijn beeldspraak is veel mooier dan de beste film,
daar gooi ik graag een fles jenever tegenaan.
Na negen neuten zeg ik ~Willem, toe vertel
een mooi verhaal want iets terug dat wil ik wel~
Waarop Willem aangedaan van zijn stoel is opgestaan
en tot mij zei:
~De Zoon des Heren komt er eerdaags ook weer aan~
© Koos 18-12-2003
|