|
Blessuretijd
weer stierf een makker uit de lagereschooltijd
een reus van een kerel maar werd toch geveld
tijdens de toespraak speelden wij weer indiaantje
hij, de sterkste was opperhoofd van de Apachen
ik mocht van tijd tot tijd Old Shatterhand zijn
indianen en cowboys op klompen bestonden toen
geen cent te makken maar wat hadden we plezier
we wisten van de nazihorden slechts de vuist
op tafel van de vader die schold op de fascisten
ik lachte dan daar ik zijn boosheid niet begreep
de gestorven makker, zestien jaar bleef achter
zijn pa, communist, nam hem niet mee op de reis
die gratis was maar leidde tot de hongerdood
we deelden wat we hadden, dat was bijna niets
nu, heel veel later maakt ook hij zijn laatste reis
|