|
Ik ruik nog de geur van opgewarmde olvarit
en mijn moeder als ze opgetut uit thermae
tijd vrijmaakte om de magnetron te ontdekken.
Hoe ik me toen voelde met speen in mijn mond
in het wipstoeltje voor de plasma TV , nadat ze
mij overnam van de babysit, zij die mij
meewarig kuste, tot morgen dan maar weer lieve kind.
Mama carriërde doordeweeks, mijn pa was een toffe peer
van hem mocht werkelijk alles, hij kneep oogjes dicht
en arbeidde zo hard, was daardoor wekenlang uit zicht.
Zijn secretaresse vond hij ook zo lief, ze had mooie nagels en vloog met papa mee van hot naar her, mama was druk met de magnetron en haar gebruiksaanwijzing.
Mijn opa zaliger vertelde weleens verhaaltjes over lekker buiten spelen, die armoe had vast wel iets op zich, ze knikkerden met glazen bolletjes en hadden toen ook een fiets met zijwieltjes, geef mij maar onze vertrouwde wii.
Buitenspelen leek toen wel fijn, maar ik ben blij om
kind van deze tijd te zijn, ach ja, vroeger was alles beter zegt men, ze hadden intussen wél enge kinderlokkers, ik kwam ze in heel mijn gelukkige leven nooit tegen.
|
