|
|
|
Geschreven door jindoni |
|
|
wit zilver is de tuin bedekt
hij vindt de koude waardigheid
die in zijn beenderen dringt
in ontzag zonder woord of dank
houdt hij zich staande
hoe raakt hij op de weg
van volmaakte sereniteit
de oude met het duivelsgezicht
vreemde met gebroken tanden
is trots de zee overgestoken
bezocht tienduizend plaatsen
en waar geen wind was
joeg hij golven op
de sneeuw van shorin is rood gekleurd
eenvoudig de gedachte
dat de geest mee mag sterven
onvatbaar tracht hem niet te vangen
grijp de wijde hemel aan
want strijd en wanhoop
zijn tevergeefs
vrij valt het universum
in minieme deeltjes uiteen
vrede doet haar intrede
een dorre tak opent een bloem
uit de lente voor de prehistorie
in het paleis van kristal
is het gordijn opgehaald
koud en diep zit hij
in de tintelende klaarte
een brandende middagzon in de nacht
de vorm van oude tijden is leeg
op de gladgeschuurde aarde
rijst blank ivoor
uit het merg van een haartje
schiep hij bergen en rivieren
verbrijzelde de lege hemel
in één klap
een regen van sneeuwbloemen
*naar Zenmeester Daichi, 14e eeuw
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|