|
Avond
zo liep ik die avond in de geur van de aarde gonzend verterend haar oneindig maal levend gegeten vleugels die wieken een late visser wisselt een stille groet en ik warm mijn lichaam aan de gloed van het wijkend vuur ik wilde terug naar het uur waarop alles perfect was de wereld vol stemmen het blinkende water kinderlied lachen wapperend wasgoed en de geur was van baby toch liep ik door nam stap na stap naar daar waar de grond al geploegd lag ik nader de nacht de zwarte aarde voorzag nu de kilte van nevel die de lucht vult de stilte verandert in verlatenheid toen voor het eerst tot mijn grenzeloos geluk doemde een ronde omtrek op uit de mist ik herkende de gebogen gestalte en zag u was het die naast mij liep zo laat op de dag
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|