|
als rauw vlees vallen teksten uit mijn mond, ’k moet wurgen van knoken, haren en over ijstijd, zondvloed spui ik woorden in ’t ritme van mijn adem leg heel mijn ziel erin
wees stil opdat ik niet verstik
de tijd druppelt de kathedralen die vervallen en taal duikt op, wordt een gestalte verzinkt in ‘t niets
reeds lang heb ik mijn plaats verloren schuim gorgelt uit mijn strot
wees stil opdat ik kan verstommen.
sunset 16-10-2008
|