|
Wilde Zwanen
Freekje lag al te wachten, op zijn lieve moeder, die nog voorlas eerst aan zijn broer, en wachte af, vol overgave. Dan hoorde hij ze afscheid nemen, 'slaap lekker'; klonk het zachtjes rond. Hoorde hij haar schuifelen, over de overloop, en al langzaam naderen... ...;'hoi'....
Moeder zette zich neer voor zijn halfhoge schippersbed, en liet hem het boek zien, want Freekje mocht vandaag weer zelf kiezen welk verhaal hij het liefst wilde horen... Hij wikte en hij woog; Welk sprookje zou hem het meeste aanspreken? zo op een dag als deze?..zo op een moment als nu?..
En dan koos hij: 'Wilde Zwanen'..., en dan zei moeder; 'dat zat er wel weer in...', en glimlachte. Freekje keek dan wat bevreemd... Wilde Zwanen, was niet zo'n spannend verhaal, niet zo geweldig als veel van die anderen... Wilde Zwanen was eigenlijk heel saai zelfs, ging over het saaie ding genaamd; liefde, en pagina's lang kwakkelde het maar voort...
Ach, soms zeurde Freekje er zelfs een beetje om; moeder wilde niet altijd dit, toch langste verhaal van het boek, voorlezen...Maar als ze het goed vond, meestal, na weer een paar dagen vragen, vleidde Freekje zich heerlijk ervoor neer... en de zachte stem van moeder, legde haar klanken dan zwevend om Freekje heen...
Dan, onder Wilde Zwanen, sliep Freekje weleens vaker, voldaner en veel rustiger, dieper en veel zachter, al voor het einde in....
|