|
in de voering van mijn jas
nog stukjes olijvenboomschors
uitgesneden uit wat over bleef
voor mij: een gouden strand
vol toeristen en vogels
aan de Adriatische kust
ik schraap ons laatste geld
bij elkaar, elk muntstukje,
laat het als herinnering vallen
uit mijn hand in je schoot:
het lijf wordt niet warmer
noch verwaait verlangen.
sunset 04-08-21012
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|