|
Zo wit, dat ik je bijna niet herkende
wat drogende tuinblommen op de sprei.
Jouw bril op de neus bleef het bekende
ik keek naar jou en jij was bij mij.
Jij straalt uit wie je bent geweest
een rustig kind uit een groot gezin.
Elke telg van jou was een blij feest
van elk van hen kende je het begin.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|