Het
was op een vrijdag dat ik langs de Achterstraat ging. Het waaide krachtig en de
regen sloeg in mijn gezicht. Ze deed voorzichtig de voordeur open. Je kon
nauwelijks zien of het zij of haar dochter was.

Ik heb iets beschreven op een vod papier, zei ik.

Kom binnen.

Ik blijf niet lang.

Ga zitten en drink iets...koffie of zo?

Heb je niets anders voor het einde van een laatste werkdag in de week?

Eet je straks mee?

Neen, ik blijf niet lang.

Haar oudste dochter vertrekt zaterdagavond naar Zuid Afrika en de jongste zegt
dat ze Bert en Stef nog eens wil terug zien. Het is al zolang geleden. Ik stel
voor om iets bij mij te komen eten.

We drinken een scheut Cubaanse rhum en sterke koffie. De wind jaagt de regen
tegen het vensterglas. Er zit iets zangerigs in, de wind, de regen en die drie
vrouwen in dit huis aan de Achterstraat. Terwijl ik een sigaret draai gaat ze
in de keuken het eten verwarmen.

Eet je echt niet mee?

Een proevertje en dan ben ik weg.

Ontkurk dan een fles wijn. Ik breng glazen.

Kom ik niet ongelegen?

Neen. Voor een keer dat je komt. Ik heb vanavond niets anders te doen.

Ik bel L om te zeggen dat ik hier blijf.

Ik heb geen telefoon. Neem de gsm maar trek het niet te lang, het is duur.

Waarom eet je geen pasta bij de saus?

Omdat ik geen honger heb maar de saus lekker vind.

We eten zwijgzaam. Ik eet zonder gebit. Er ontbreken
twee snijtanden  Al drie weken. Ik heb geen voltandige mond nodig om hier
binnen te komen. We kennen elkaar vijfendertig jaar. Zij was pas vijftien. Nu
zit ze hier een nieuw leven op te bouwen. Mekaar vijftien jaar uit het oog
verloren, en nu eet ik op een stormachtige vrijdagvooravond tomatensaus met een
stuk brood aan tafel bij haar met haar twee dochters. Even maar. Ik blijf niet
lang.

Trek je nog een fles wijn af?

Waar is de aftrekker?

Voor uw neus!

Wat vind je van de muziek? Het is Ierse muziek.

Zou je niet zeggen.

Heeft het gesmaakt?

Heerlijk.

Nog een tas koffie?

Ja, en een scheut rhum. Drink er ook een. En we roken een sigaret na het eten.

Het regent niet meer. De wind is in slaap gevallen. Misschien is het maar een
indruk. Loomheid in de oren. Hoor je mij K?

Ik heb mijn gehoorapparaten in en hou op met me K te noemen. Je weet dat ik
daar een hekel aan heb.

Nog een koffie?

Neen. Nog een scheut Cubaanse rhum.

K, we worden zat.

Hou op met me K te noemen!

Ik vind die naam mooi. Je voorouders waren wellicht Kelten.

Onze voorouders waren gelijk. Geloof jij in de schepping?

Hou op met dat gefilosofeer. Dan begin je te fluisteren. Ik hoor je liever
schreeuwen. Knor desnoods als een varken maar filosofeer niet tegen mij.

Laten we dansen.

Op afstand dan. Ik wil niet dat je me aanraakt. Laten we eerst nog iets
drinken.

En dan dansen we als indianen.

De hond blaft. Hij-zij blaft. De kat, zo verwend dat monster! Ze pist in de
bloembakken. Echt, echt waar. Het is woestijnachtig.

Ik ga plassen.

Ge komt nog terug?

Wil jij ondertussen nog een sigaret voor me rollen?

Er zat iets damesachtig in haar stap. Ze kwam terug en zei: ik heb zin om te
wenen.

Ween maar. Je hoeft je voor mij niet te schamen. Het is maar een omgekeerde lach. Het zal goed doen.

We zaten aan tafel. Ze weende alsof het een eeuwigheid geleden was.

Ik kuste haar hand als een dame en we deden een belofte aan de eeuwigheid.
Zolang de slaap ons niet aanraakt zullen we niet slapen gaan.

Later, veel later in de ochtend heeft ze in de zetel een deken over mij gelegd en heeft ze me onzichtbaar een
kus gegeven. Ik had het gevoeld in mijn slaap.

Daarna ben ik te weten gekomen dat een vriend van mij diezelfde avond stierf.