|
Stad
Je bent een stad waarin ik wil wonen,
De stoep wil kussen en de grachten
wil laten stromen met retoriek en stijlfiguren
In een climax woon ik je uit tot we
Dood en ongelukkig zijn van elkaar
Ik hoor de kerkklokken van je hart
De stad ontwaken. Het licht blijft buiten
Als we haar grimas bekijken
Nu woon ik in jou met al mijn gedichten
Vul ik je kamers met het zelfbewustzijn
Laat ik alle deuren op een kier om hier
Onze slaap te laten stromen
Alleen hier plaats ik mijn naam op de deur
En komen de seizoenen zwijgend op mijn woord
Op jouw terras drinken we op ons
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
