Terwijl hij wandelde door de tuin van het koninklijk paleis dacht hij sceptisch na over de rozen en perelaars die hij daar zag.
Dus hief hij het hoofd naar de blauwe hemel en smeekte zo de lentezon: verlicht mijn geest !
Met een schok werd hij die nacht wakker. Bij kaarslicht schreef hij gauw: Ik lijd geen twijfel meer. Cogito ergo sum !
|