|
Het is verrekte rottig, maar mijn poten
moeten eraf. Ik heb mijn leven lang
lopen kloten en dat is nu mijn straf.
Ik zoop en pafte een pakje per dag
en toen ik ook nog eens stevig begon
te vreten stroopte mijn vel er bijna af.
Het was al enige tijd een beetje zwart
en daar mijn laatste teen ’s ochtends
op het laken lag, dacht ik: mijn poten
stuur ik nu alvast vooruit naar het graf.
Dio
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|