Het was zo ergens een dag in mei

dat ik slenterde langs de muur

weliswaar op de stoep

maar zonder er aan te denken

dat de weg vlak langs mij ging.

 

 

Voor de tijd van het jaar

was het kil en somber

het leek meer herfst dan lente

en ik droeg dan ook wat warms

omdat de kilte mij al had gevangen.

 

 

Toen werd mijn aandacht plots getrokken

door twee ogen die naar mij staarden

ik keek op en zocht het binnenste

het vertrouwen dat mij werd toebedeeld

was duidelijk, het werd op prijs gesteld.

 

 

Niet veel later miste ik plots het getjilp

de eerste regendruppels vielen

niet bang om nat te worden

vluchtte ik toch het portiek in

waar die ogen mij weer vonden.