|
soms de herinnering aan een jij
die ik nooit kende
de tijd opent
deuren uit onzichtbaar glas
weten van altijd
prehistorisch
en ik groei in vreemde handen
een roos die tussen wilde akelei
en bitterzoet belandde
omdat je niet op een woord wachtte
mij aanvaardde voor wat ik
nog niet was
de hemel in je
ogen zag
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|