|
Op de allerhoogste duin
speurt ze de einder af
van kolkend wilde zee
begroet het schemerdonker
als haar teerbeminde
dan schiet de oude toren
snelle flitsen de ruimte in
zij telt seconden tussentijds
en weet: Hier is hij veilig
Zijn boot kan langs de
klippen gaan en niet erop!
Hij kent het lichtsignaal
in duisternis en mist
Dat in het vallen van de nacht
- als hij eens wist! -
dat daar zijn dochter op hem wacht
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|