|
van op 't balkon hoor je het groeien van
het gras en ook de bronzen klokkenslag
om zes nog steeds de sporen op het lijf
van nacht op schouders een te zware last
die snel en vast de keel omknelt
met stenen in je jas en alle andere
dingen die jij betast en in je opneemt
tot zij je bijna vatten, te veel zijn om te dragen
sla je een deken om je heen
plots krijg je 't koud om 't hart.
sunset 27-04-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|