nadat je stukjes huid van je vissenvoeten hebt getrokken
schuif je de ruimte binnen en sluit je zelf
met hekjes omdat je schreeuwde
je mist de kamers waarin je groeit
waarin alles een kilo meer lente uitademt
hier ben je dan, zakken aardappels op je rug
de aarde die eraan kleeft nog nat je houdt
van zoveel meer massa seizoen
het dons achter je oren slaapt zijn roes nog uit
en langzaam laat je je op de houten vloer zakken
de violen in je hoofd klinken licht vandaag
