|
Je hebt het gedaan.
De mentor was je beste raadgever.
Weg met je bril en verlegenheid.
Men leerde jou hoe je moest zijn.
Zelfzeker en vasteberaden,
werd jij een bloedmooie parel.
Ik werd onzelfzeker vol twijfels.
Als een angstige parasiet, bleef ik aan je hangen.
Dat was niet wat jij wou, je nam een andere weg.
Jij was vastberaden, ik onzelfzeker.
Jij telde de dagen af, ik telde ze op.
Uiteindelijk bleef ik achter.
Leeg, droevig en ineengestort,
lag ik daar als een overreden egel.
Mijn wereld die ik kende,
was een gezonken eiland.
Jouw wereld, moest toen nog beginnen.
|