|
de winter roffelt, vlucht rakelings rakend en onvatbaar rouwt zijn sterven in lentebries
laat takken, stilgezwegen, herleven
weerloosheid is mijn doodsteek
maar luister, je bent er, dus blijf even niemand zal weten, niemand zal begrijpen
hoe je met de vinger op mijn lippen
|