|
De felle zon weerkaatst in de diepe groeven van de rimpelige huiden. Een grijze gloed zweeft als een aureool over de grauwe door ouderdom gebleekte haren. Langzaam, heel langzaam bewegen ze voort.
Als de vogels fluiten stoppen ze bedachtzaam en draaien ze hun gezichten langzaam in de richting van de opgewekte geluiden. Een paar lange seconden van verwondering volgen.
En dan weer rustig door.
Stapje voor stapje, takje voor takje. Adem voor adem.
Want elke kan de laatste zijn.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|