~~~~~
Eis op sterk water
Ik heb mijn Kerst gestald aan oeverriet
en hagen van verdriet, nu sneeuw en glad
verkeer van ingemaakt plezier de stad
in lichte zeden schetst. Maar jij verliet
je op je oerinstinct en zong zo'n lied
dat anders dan gewoonlijk klinkt, al had
het haast dezelfde melodie, ik bad
dat déze keer de ernst het jou ontried.
Ik kreeg gelijk, het vroor al gauw min tien;
dit huis verdroeg niet weer op Nieuwjaarsdag
de ijsgebloemde spiegel van je ziel.
Je ging niet daarom, vreemd waar jij in viel;
genade sloot zich om jou met ontzag
voor blinde trouw het laatst door jou gezien.
~~~~~