|
ik zag haar zitten
tussen mot en stukjes spiegel
toen ik de lade opentrok
ze zat er nog net zo bij
als toen wat beschimmeld vel
en haar kleren roken muf
ik poetste haar op,
het oog werd dof van wrijven
en alles wat ik ooit zeggen wou
spikte onleesbaar achter hout
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|