|
Steeds meer verdwijnen
door de deur
waarvan het zicht
versloten blijft.
De rij
wordt langer
achter mij.
Nog twee te gaan
dan staat mijn generatie
toch echt
geheel vooraan.
Opnieuw gaan velen
mij voorbij
ver voor hun beurt
gegaan
meest ongewild,
maar soms
door eigen hand gedaan.
Maar ik blijf staan,
laat liefst
die deur nog dicht
hoewel ik zeker weet
Achter die deur..
daar wacht gelouterd licht.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
