|
|
Geschreven door Hilde Hardeman |
|
|
het verleden ankert in grijze draden
rond spiegeling in mijn pijn-bos,
innigheid zo lief,waarom vergeten
wat zoveel dieper het nieuwe schetst,
de rijke uiting van je zijn
blijft groeien naar diepe
eenzaamheid ver van jou,
gescheiden, en toch
zoekend ziek is mijn gestel
de draad van Ariadne achterna,
eeuwige zon -Ra straalt zichtbaar
reeds schoonheid aan de kim.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|