(zinloos)
mijn tranen gloeien onmacht
je woorden schroeien
mijn hart
zinderen na in mijn aderen
(doodgewoon)
ze boren zich een weg
naar herinnering
om zich te nestelen
daar waar ik ze niet verwijderen kan
ik droomde je
maar sterren
vallen nu eenmaal
altijd buiten handbereik
hoe kan ik
nu nog meer van je houden
in woorden
in gebaren
mijn vragen
blijven begraven
in je antwoorden
zonder klank
(in je onbegrip)