|
|
Geschreven door sunset |
|
|
geliefd wezen, ik, jij
waarom bomen uitlachen
wanneer tongen bladeren nijd lekken
herfst bont sterft en geloof in altijd
zielen vergiftigt
wij dansen houten dekens ijs
lieven waanzinnig lange uren
fluisteren tegen wolken
waaruit longen vallen
die ons de slaap ademen
stil nu maar, leg jouw oor in mijn hand
en laten wij door deuren gaan
naar lanen vol vlammende woorden
laat ons dansen op vulkanen
waar berijpte kussen hitte beloven
sunset 16-12-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|