Je neemt de schaarse tijd
in je verwelkte handen
zoekt naar woorden
zoals vroeger naar een vaas
een compliment van glas
waarin rozen zo mooi toonden
maar voor dit moment
van afscheid nemen
vind je niets helaas
buiten is het vijf voor twaalf
hier binnen stokt de klok
we houden onze adem in
zo schikken we de dood