|
in de verte klappert een poort hondengeblaf, motoren sterven wind wrijft zich tegen steen en ’t duister tast zich naderbij gedierte verlucht aarde. heimelijk
een snerpend geluid alsof vingernagels over tanden krassen een windvlaag lucht spelend rond kruipt zwijgt, snuift of jammert
op de boeken zon en ook daarachter op bomen in het park hoe mooi het is ‘s avonds.
sunset 20-09-2008
|