|
Lief leed,
Ik vind mij in mijn dagboek telkens weer terug, gelukkig, want ik zal en wil en ga niet genieten met of zonder jou.
Toen ik in therapie ging, zei de therapeut;
"Schrijf het van je af!"
Ik begon en schreef en schreef, en schreef.
Zodra ik nu een lachdag heb, dan sla ik mijn dagboek open, blader naar de zwartste dag uit mijn geschiedenis, en voel de pijn weer waar ik van hou.
Niet dat ik niet kan blijven lachen, oh jawel, maar als ik doorlach, dan denkt men dat ik genezen ben, uit de slachtofferrol geklommen, nou mooi niet, het bevalt me prima zo..
|