|
in het doolhof van mijn jonge jaren
opgeraapt en laten vallen
schoolversjes van een uitgelezen dichter
nu ik mij die klas herinner begin ik
te begrijpen wat ik toen verslond
en niet verstond
de woorden zo helder in mei
hun gewogen klanken
tot ze op het schoolplein buiten
verstomden
betovering van wat ik las
de belofte dat ik later zou begrijpen
wat ik zovele malen voelde bewegen
een uitweg zoeken van mijn hart
naar mijn verzegelde lippen
doolhof van beelden in wazig licht
ik was te jong
nu ik de Mei herlees
een halve eeuw later
wordt voor het eerst
herinneren tot begrijpen
nu mis ik het speelplein buiten
de echo van de joelende
niets ontziende barbaren
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|