Mensen mijden mij, mijn woning
wordt ontweken als het kan.
Allen vrezen zij de man die
zo scherp naar buiten kijkt.
Die zo onbeholpen lijkt, maar
ondertussen vlijmscherp schrijft
over de dorpse taferelen.
Kinderen die spelen worden
schielijk teruggefloten. Pas
toch op, hij heeft alweer
een potlood in zijn poten!
Ja, ik ben wat onbegrepen, maar
ik krabbel dapper voort. En
naar mijn mening ongestoord.