koud weer

 

 

 

 

stilte

fluistert zich open

grijs en immer nieuw

 

werpt mij in de spiegel, het onbekende

plein van de dood

 

schuld wordt een gewassen

bladzijde 

mijn hand uitgestrekt, wit

 

in koude regen

want daar begint het

vanbinnen

 

ik zie noch hoor

wat mooi is of dat wat mij

verlaten heeft

 

het maakt ook geen verschil

 

aan het einde

van mijn woorden

draaien de dagen zich toch niet meer om

 

niet op verbeten gezichten

dicht of veraf

 

 

 

 

 

 

 

foto: locatie beeldentuin Dehullu 2007

           Drenthe (Gees)