|
weemoedig zo'n kijkje in
iris met wimper
amper bijgekomen van schrik
tref ik je blik op de stoel
naast je schoot
waar je warme kont
genoot
van het leer
en ik van het weer
en het weer
en toen weer
van jouw blauw met je groen
en een tikkeltje grijs
petit eigenwijs
keek je me aan
je keek me
en ikke terug naar het warme leer
waar je kont van genoot
en jij keek me, je keek me
|
