|
de bossen houden op met praten
in taal van gouden zonneschijn
zweven zwaluwen over weiden
wordt het voorbije weggestreept
en geen getreur bij ´t vagebonderen
je komt en gaat, verlaat het huis
droomt van een ieder die al is verdwenen
zelfs als een maan in 't water staat
staar ik alleen in naakte vertes
de wind ontvoert het kind-geschrei
en 't lentevuur is reeds ontstoken
al wordt op echte warmte gewacht
ik heb geen spijt van al die jaren
die ik in 't gisteren heb verkwist
berouw geen enkel rozen-prachten
geen enkele zoen die 'k heb gemist
want sterren zullen nooit vergloeien
noch sterft ooit 't gras wanneer ’t verdort
elk jaar weer zal de lente bloeien
viert mei haar bloesemwederkeer
het leven maakt de som der tijden
in windgefluister op het eind’
houden de bossen op met praten
in taal van gouden zonneschijn
sunset 15-04-2014
http://sunset.deds.nl
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
