Decorum.


Wellicht omdat de armen die vast willen houden
tussen afkeer en geborgenheid gedragen worden
ze zijn immers toch te ver weg om te koesteren.
Al blijkt stilte haar deel te lang te spreken, preken
niemand zou woorden moeten hebben die vertalen
hoe de weg zich onder vingers uitvouwen zal.

Ik ken je niet, als deel van mij verworden, ontnomen
opdat in diepgaande vertwijfeling, mijn stem
enkel holle woorden zal weerkaatsen, die je allang
rondom stilte hebt gehoord. Waar mijn houding
in een onwaarschijnlijke meelevendheid onzichtbaar
zal blijven voor vers geoogste herinneringen.