|
eens was ik steen, jij water
opgezweept door de getijden, wind
‘t opslokken proberend
- en toen, veel later, kwam winter -
zij ijs; hij enkel nog droog stof
gewerveld in de tijden, wind-
doordrongen en gedreven
eindelijk
(en in de zomer verzink ik in je
wervelende schoonheid
smarteloos vermengd
tot één).
sunset 03-11-2011
|