|
voor mijn eerstgeborene
we lopen door wat nu mijn stad
geluidloos praat hij niet, als blijft
alles ongezegd en ligt in deze
lentedag een warm fluisteren
is er geen boom, geen tunnel
die ons schaduw reikt, valt hij
uit mijn armen en vraagt naar
zijn graf – ik weet het niet, geloof
dat hij niet verder wou.
sunset 20-04-2011
|