|
LE HASARD EST CURIEUX
Allerheiligen, Allerzielen, het is de tijd waarop we onze overleden geliefden herdenken. Ik denk veel aan Charles Aznavour die een maand geleden stierf, hij was één van tante Martine's favoriete zangers. Eén van zijn nummers 'Non, je n'ai rien oublié' heeft zij grijs gedraaid.
Enfin, de meesten onder ons gedenken rond deze periode dus de doden. Gisteravond voor het slapen gaan, las ik echter een merkwaardige mail. Een vrouw had mij geschreven met een bepaald verzoek.
Ze had de naam 'Aendenboom Martine' gegoogeld en had via een omweg mijn Leunstoel-verhaal 'Martientje vedient zoveel ' opgemerkt. Ze wist mij te zeggen dat het verhaal niet helemaal klopt. Nu ja, mijn verhalen zijn deels fictief, deels waarheidsgetrouw, dat is allang geen geheim meer.
Haar naam deed bij mij direct een belletje rinkelen, ze was de dochter van Hans,de tweede man van tante Martine. Hans was inderdaad aan hartfalen bezweken en niet aan longkanker zoals het in De Leunstoel staat gepubliceerd. De vrouw had in geen jaren contact gehad met haar vader en ze leek daar zeer droevig om.
Ik stuurde de mail door naar mijn moeder. Zij was die dag bloemen gaan neerzetten op het kerkhof hier wat verder, ze had de hele dag aan Martine gedacht, die was vandaag precies drie jaar geleden gestorven.
Moeder had op het punt gestaan om de foto's van Hans weg te gooien maar ze voelde dat deze toch nog zouden dienen tot iets of ...iemand. En inderdaad, de verloren dochter was enorm verheugd toen moeder had voorgesteld de souvenirs van haar vader hier te komen halen
En ik hoor Aznavour nu in het grijs gedraaide nummer zingen: Le hasard est curieux...
|
