|
doofheid besluipt mijn hand die leeg en tijdloos is niet langer reikt naar sferen en zich van valse hemel heeft afgewend
ooit dansten hersenschimmen in ‘t psychedelisch bonte land nog door geen andere voet betreden als kanker en als schimmel woekert nu angst door het verstand
en graaft zich diep in het verborgene terwijl de klonen zich vermeerderen onder aarzelende tegenstand leverbeten, ribbenslagen vibreren pijnlijk exorbitant.
sunset 25-02-2008
|