 |
| Poetessa - 13:10 11-02-2008 |
|
|
zal ik tenslotte onschuldig en oud zijn
mijn hele bezit zal dan wit of van goud zijn
geen hart zal ik breken
geen mens zal mij smeken
ik leg al mijn wapentuig af
en zing van wat liefde mij gaf
ach spilde de nachtvorst zijn vlokken ten spijt
de sporen waaraan dit gedicht is gewijd
in het zog van die mij te na zat zou’t zijn
want één sterveling slechts zal mij vertrouwd zijn
|
|
|
Reactie gegeven door Ries - 20:04 11-02-2008 |
|
|
|
Ja, daar is geen vraag of excuus voor nodig. Een serieus gedicht hoeft daar zelfs geen aanleiding toe te zijn. Ik las het "ik" ook als zodanig met denkrimpel. Maar vorm en inhoud zijn nu eenmaal dag en nacht in een etmaal, je moet ze (nou ja bij wijze van spreken dan :)) allemaal doorlopen om vers in de ochtend en monter in de avond te zijn :-)
Grondijs is overigens een zeer tegendraads natuur fenomeen. Het groeit benedenstrooms in rivieren aan de bodem en komt door zijn eigen geringere dichtheid dan water boven drijven en kruit dan met een enorme tegenstroomse richting opwaarts onder invloed van sterk onderkoeld water van soms wel -4 grd C. Scheepvaart was daar vroeger beducht voor en koos de vluchthaven boven de wilde vaart :-D
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 19:07 11-02-2008 |
|
|
|
...En toch, al is dit een serieus gedicht over nooit geboren nazaten, dat grondijs...., als titel... gewoon even lenen, mag dat? (je krijgt 'm terug, erewoord)
dank, alvast, nog een keer,
liefs
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 17:56 11-02-2008 |
|
|
|
'zijn' -> ja natuurlijk betreft het 'hem', wie anders?
:-)
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 17:45 11-02-2008 |
|
|
|
"Ik" zijnde jij raakt een gevoelige lachzenuw in mijn blootliggend wortelkanaal, een witte kroon gebroken, een gouden ervoor terug (ik heb een te harde komische noot gekraakt en moet zwaar boeten)
Je ziet, al dos ik mij nog zo diepzinnig uit, altijd ligt er een banaliteit aan ten grondslag. :-D
dank dank voor mijn boeren-kiespijn lach in pijnlijke dagen.
Het gedicht vervalt weer tot onvruchtbare aarde, en gelukkig maar, :-)
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Ries - 17:20 11-02-2008 |
|
|
|
"ik" op het gevaar af een persoonlijke noot te raken lijkt het welvarend op kompas een kielzog vol dukdalven al waar een afmeerverbod van kracht bleek. Woorden als goud van oud die hart smekend breken en zingend met liefde door nachtvorsten en sporen verdiende nazaten heen sterveling zijn gebleken als ankerplaatsen op geborgen vluchthaven tegen oprukkend grondijs. In jezelf vertrouwd raken is altijd een goede ankerplaats gebleken.
Ik vind persoonlijk er wel veel "zijn" in zitten; alsof het "hem" betreft die het berijmd :-)
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 15:11 11-02-2008 |
|
|
|
Een waarderend woord van jou, zo blij ben ik daarmee! Nee een lentelied is het niet geworden, vreemd, maar mijn stemming krijg ik nog even niet op 'zonnig'. Het zijn de lente-blues. En die ene sterveling, dat kan een mens uiteindelijk alleen maar zelf zijn, was de gedachte, àls het al lukt om op jezelf te vertrouwen.
Dank voor lezen en reageren,
liefs,
|
|
Reactie gegeven door MirandaMei - 15:02 11-02-2008 |
|
|
|
ha, Nelleke,
gezien r. 9 denk ik aan één kind.
Niet bepaald een lentelied, eerder een lamento.
Een mens kan in zijn ouderdom onschuldig zijn, ja,
hoe meer hij kind wordt.
Ik heb ervan genoten, ik hou wel van deze melancholieke
toon.
groet,
M.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
