spaarzaam wekt mij het blonde lokken
ik rol mijn oog langs het talud van jaren her
stuurs blikken de oermoeders in sepia van linnen
nergens zie ik liefde
in het licht van voorbije jaren
sluis ik mijn spiraal langs stammen
wikkel aandacht in jouw doek
ergens dringt een veeg teken
zich simpelweg in weemoed aan mij op
ik brand de boekenkast tot bloedens leeg
© Dio the Cilany