Als adem ordent

zo de zon dit blad

in schijn en schaduw

heeft verdeeld

en rust

zo verschuift de dag

in een decor van licht en lucht

met onverschillig dwalen.

Langs een voor- en tegenkant

versterkt het weten

met het wachten op de warmte

die de argeloosheid,

zorgeloosheid

strammer stemt,

waarna het weten in de

wisselwerking van de uren

ook verstrijkt en uit

het licht en lucht

naar duisternis

je zachter stemt en

op een zalig uitstel weggerukt,

het wachten naar je hand gezet,

verstilt.

’s Nachts waakt de vergetelheid

en luwt het wachten

in orde van de adem.

(040708)