|
Poetessa - 13:30 13-11-2007 |
|
|
manmoedig en moederlijk mannelijk en vrouw strek je je klauwen en blaas je het schuim met de wind die je kouwelijk laat koken zo wenk je vertrouwelijk naar brossige botten en schuur je gewrichten je fleemt dat het allemaal over is dan haal je diep adem de storm zwelt je massa slaand dring je brak door de wanden die kerf je ziltsappig toelaatbaar temidden van nieuwe natuur
zal ik nog steeds van je houden met mij in je armen en als ik dan koud word als jij of spuug je ook mij als mijn menselijke resten van dat schreeuwlelijke plastic blijken te zijn
|
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 14:02 14-11-2007 |
|
|
|
Ai, heb ik weer voor mijn beurt gepraat en buiten de groten der aarde gerekend, waarom zie ik die toch steeds over het hoofd, ;-)
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Ries - 12:07 14-11-2007 |
|
|
|
>>al is dit mss wel weer het zoveelste mislukte vers,
<<
nou nou wat krijgen we nou!
laat zulkse beweringen maar aan ons, leesbeesten, over. Immers waar zijn wij anders voor dan voer keuren op onoverkomelijke smaakpapillen :-D.
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 12:00 14-11-2007 |
|
|
|
Hoi Miranda,
dank je voor je poging tot lezen, ja regel 1 is een beetje veel van het goede, ik stotter weer een beetje de laatste tijd...het het gaat over de zee. (weer eens actueel dit weekeinde)
Zie daar tegelijk iets manneljks en iets vrouwelijks, aantrekkingskracht van allebei daarin, en een kookpunt dat wel heel laag komt te liggen, tot inwendige verdamping van de dichter...
r.11 Je massa, inderdaad, het hoge water, het duin herstelt zich voortdurend, ook op die plek waar de mens besloten heeft dat doorbreken toelaatbaar is, tegelijk de weerstand van de dichter brekend,
tot slot 'de koude liefde', tja wat daarvan te zeggen, je wilt toch ergens bijhoren al is datgene/diegene dan niet van de gewenste temperatuur.
Ik houd van de zee, maar onvoorwaardelijk tot het einde...en in warmte of kou?
En bovendien, hoe kan de zee van mij houden, onnatuurlijk wezen als ik ben?
In de 'nieuwe natuur' van de Kerf valt vooral de geconcentratie aangespoeld afval op, menselijke resten, zogezegd ;-).
Nogmaals dank, Miranda, voor je poging, ik waardeer het zeer, al is dit mss wel weer het zoveelste mislukte vers,
liefs,
|
|
Reactie gegeven door MirandaMei - 11:24 14-11-2007 |
|
|
|
ha, Nelleke,
de nadrukkelijke alliteratie irriteert me in de eerste regel.
Ik vraag me ook af wat moederlijk mannelijk is.
Een wind die je kouwelijk laat koken, hmmm.
r. 11 breek ik mij m'n hoofd over: wát kerf je ziltsappig toelaatbaar temidden van nieuwe natuur? Je massa?
De laatste strofe laat me zitten met de vraag hoe iemands stoffelijke resten van plastic kunnen zijn.
De titel zou dit alles moeten dekken, en dan kom ik met Ries tot de conclusie dat er kennelijk sprake is van een ademtocht naar het hiernamaals. Een niet zo'n aangename reis.
groet,
M.
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 00:31 14-11-2007 |
|
|
|
->en toch lees ik je graag!
Yeaaah lexx, wederzijds, love you too, alleen zo jammer dat je zo snel weer verdwijnt na verschijning, maar ja je hebt snijbonen en koffiebonen,
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 00:23 14-11-2007 |
|
|
|
->schreeuwendste- niet mooi maar spreekwoordelijk
toch maar even veranderd, bedoel ik dat plastic mee dat onbedoeld door het zeewater in een opengegraven stuk duinvallei wordt gespuugd, De Kerf, tussen Bergen en Schoorl, dat je je als mens prettig verzwolgen denkt, moeder en lover tegelijk, maar toch ook gewoon een stuk chemisch afval bent, niks heerlijk galgenmaal, gewoon uitgekotst, net als de inhoud van je keukenkastje.
Jaa, OVP, zie ik het vaakst als verkeerder, maar toch, en ja, wat moet ik met al dat mm en kk gestotter... Maar weer 'ns wat nieuws bedenken, met m'n hoofd op het kussen,
dank weer,
liefs,
|
|
Reactie gegeven door lexx - 16:03 13-11-2007 |
|
|
|
mannetjesvaren en venushaar :)
weet je nelleke ..je schrijft telkens zo ingehouden, bescheiden ...en toch lees ik je graag! er springt altijd iets wat mij teder maakt uit je schrijven ..
|
|
Reactie gegeven door Ries - 13:52 13-11-2007 |
|
|
|
van binnenrijm naar zoute kwel, zeg maar.
één hoopvol teken in ieder geval; er valt wat te lezen. En dat is al heel wat heden ten dagen. :-)
Opmerkelijke woorden schat, met terugwerkende kracht:
schreeuwendste- niet mooi maar spreekwoordelijk
(verder is de laatste strofe een ademtocht van iemand naar het hiernamaals, zo ik lees).
nieuwe natuur- ja maakbaar heet dat ook wel eens. OVP is zo een badkuip omgeven spoorbaantje NT. Heerlijk doods momenteel, weet ik net terug uut 't haagse. Veel gegraas met rondom geraas van "verkeerden" :-)
- zwelt je massa. Week lichaam:ook zo iets waar van alles uit te lezen valt, van zwelgbast tot likdoornpleister. Bij laatste laatste zwelt het salicylzuur onder een waterbestendiglaagje. Goed tegen teveel leed.
Over beide laatste nog het volgende. Ik was eens iets langer geleden alweer eens op jacht naar Necrodussen in de OVP en trof een kadaver vol van deze larfaaltjes. Je weet niet wat voor orgie je daar treft en zosnel ook een vleesberg tot stinkend lijkvocht omgetoverd wordt door die diertjes, heerlijk galgenmaal.
Oeioei de eerste dan nog vol van MM alliteratie MM huppelt gelijk een jonge waterjuffer over de tong met nog meer KKlanken. Je riem gaat er van tintelen zo opwekkend dat dit.
Goed ik was R en nu weer vRies.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|